Auf der anderen Seite (Himinbrún)

Ég hafði ekki planað sérstaklega að fara á þessa mynd. Ég ætlaði í rauninni á "4 mánuði o.s.frv." kvöldið áður en þar sem það var uppselt, þá ákvað ég í staðinn að skella mér á þessa í nánast algjörri blindni.

Myndin segir frá ungum tyrkneskum þýskuprófessor, Nejat Aksu, sem gerir sér ferð til Istanbúl í leit að dóttur fyrrum kærustu föður síns sem er eftirlýst fyrir pólitískar mótmælaaðgerðir. Myndin er eiginlega í tveimur hlutum. Fyrri hlutinn einbeitir sér að föður Nejats, Ali, og sambandi hans við vændiskonuna Yeter sem hann basically kaupir og gerir að kærustunni sinni. En það samband endar með ósköpum þ.a. Ali er dæmdur í fangelsi. Í kjölfarið fer Nejat til Istanbúl í leit að Ayten, dóttur Yeter. Seinni hlutinn segir hins vegar sögu Ayten, sem flýr frá Istanbúl til Þýskalands og kynnist þar Lotte, ungum háskólanema. Ayten er síðan rekin úr landi og fangelsuð í Tyrklandi og Lotte gerir allt sem í hennar valdi stendur til að fá hana lausa.
Sögurnar tvær tengjast svo á ýmsa vegu og mynda góða heild.

Himinbrún er ekki hraðasta mynd sem ég hef séð. Langt í frá. En hún verður samt aldrei leiðinleg. Er þar líklega hægt að þakka flottu handriti, góðri tónlist og mjög góðum leik. Ég tók ekkert allt of mikið eftir myndatökunni, fyrir utan síðasta skot myndarinnar. Þar sest Nejat niður á strönd og horfir út á sjóinn. Það er afar glæsilegt skot og það sem mér fannst merkilegast var að það skot entist út stóran part af kreditlistanum. Það lengi að maður var farinn að halda að það væri eitthvað meira eftir, þ.a. fólk var mjög lengi að standa upp í lok myndar og gerði það þá afar hikandi. En það virtust allir mjög sáttir.
A.m.k. var ég það.

* * * * af 5

Helvetica

Þegar ég rak augun í tilkynningu um Helvetica þá ákvað ég samstundis að þetta væri mynd sem ég þyrfti að sjá. Ekki vegna þess að ég er svo mikill áhugamaður um leturgerðir og hönnunarsögu. Þvert á móti. Ég hreinlega varð að fara á hana til að geta sagst hafa farið á heimildarmynd um font. Ég var líka bara ansi forvitinn að vita hvernig hægt væri að gera eins og hálfs tíma heimildarmynd um font.

Myndin segir sem sagt frá sögu leturgerðarinnar Helvetica og áhrif hennar á heim hönnunar, sem voru nokkuð mikil. Fyrst er rætt við hina ýmsu leturgerðarmenn, bæði þá sem komu að gerð Helvetica sem og aðra sem sögðu einfaldlega skoðanir sínar á þessum merka fonti. Einnig er mikið rætt um áhrifin sem Helvetica hafði á auglýsingaheiminn, en Helvetica var svo ferskur fontur og "straight to the point" að í kjölfar hans spratt um ný tegund auglýsinga. Eftir því sem líður á myndina er síðan farið örlítið út fyrir sviðið og rætt um almenna hönnun.

Það sem kom mér mest á óvart í sambandi við þessa mynd var að hún var nokkuð áhugaverð. A.m.k. miklu áhugaverðari en ég hafði búið mig undir, því - ég meina - hún er um font. Það var einnig ansi skemmtilegt að heyra með hve miklum eldmóði hönnuðurnir töluðu um Helvetica. En það þurfa líklega einhverjir að hafa áhuga á þessum hlutum.
Myndin dettur þó niður á köflum og maður átti það til að líta á úrið við og við, enda kannski erfitt að búa til mynd um efni sem þetta sem heldur manni hugföngnum í 90 mínútur. Þ.e.a.s. nema að maður sé mikið inni í þessum bransa.

Á heildina litið var Helvetica bara nokkuð áhugaverð og hin sæmilegasta skemmtun. Þrátt fyrir það efast ég stórlega um að ég muni nokkurn tímann nenna að horfa á hana aftur. Því hún er nú einu sinni bara um font.

* * 1⁄2 af 5